vrijdag 22 september 2017

Aankomst Kolonia - Pohnpei - 22 september

8.40 vast aan de commerciele werf Kolonia, Pohnpei

De laatste nacht was niet makkelijk. Zware regenbuien, geen wind en een vervelende golfslag dwars op de boot. Van slapen is niet veel terecht gekomen. In de vroege morgen varen we rondom het rif naar de ingang. Om ons heen liggen imposante wrakken van vrachtschepen en ook een zestal commerciele schepen die voor anker liggen.
De havenmeester dirigeert ons per marifoon naar een plaats aan de werf. Alle aurotiteiten komen ons opzoeken, per dienst minstens 2 maar vaker 3 mensen in prachtige uniformen en auto's of boot van de zaak. Achtereenvolgens komen biosecurity, gezondheid (die met zijn bootje lelijke beschadigingen in onze prachtige nieuwe verf maakt), customs, de havendienst en als laatste immigratie voor onze stempels in het paspoort. Ja, en daar komt het aapje uit de mouw. We hebben na maanden mailen een sailing permit gekregen, maar die was al verlopen voor onze geplande aankomst datum in Micronesië. We hebben per mail een verlenging aangevraagd, geen antwoord. Vervolgens 2 weken geleden een nieuwe permit aangevraagd, en zoals nu blijkt, ook daar geen antwoord op gekregen. Het duurt een paar uur, maar immigration maakt het voor ons in orde en nu hebben we een permit waar wél de periode opstaat dat we hier zijn. We mogen naar de jachten ankerplaats. Intussen regent het soms maar hoost het de meeste tijd... Het eiland om ons heen is hoog en ziet er – hoe kan het ook anders - groen en weelderig uit. We zijn er, even aankomen en een goede nacht slapen zal wonderen doen. Dit was een erg goede oversteek en we zijn blij dat we deze afstand zo snel en gemakkelijk afgelegd hebben!

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

donderdag 21 september 2017

Oversteek Vanuatu - Micronesie - de laatste dagen op zee 20 & 21 september

Middagpositie 20 september: 04º23' Noord 160º04' Oost. Koers 330º
Temperatuur binnen 32ºC zeewater 31,1ºC Nog te gaan 178 zeemijl

De hele avond lekker bezig geweest om met 8 knopen wind toch nog te kunnen zeilen. Gelukkig komt de wind uit noordoost dus hoog aan de wind en zonder golfslag kom ik een heel eind. De sterren hemel is prachtig en helder. Ik lig uren in de kuip, luister naar piano muziek van Erik Satie en het is alsof de sterren weerspiegelen in de muziek. Om half 1 is het op, Roel uit bed, strijken en een paar uur op de motor. Begin van ochtend is er weer wind, ik uit bed, hijsen en we varen de hele dag halve wind. Misschien is dit wel de mooiste dag van deze oversteek. Er is steeds meer zon in de kuip dus we zitten veel op het voordek. De koelkast is bijna leeg dus die ontdooien we en is weer schoon voor nieuwe voorraad. Ons vijfde schip passeeert op het scherm, een tanker met de Kiribati vlag. In het water drijft met enige regelmaat vuilnis: plastic flesjes en stukken piepschuim, een teken dat we dichterbij de bewoonde wereld komen. Aan de ene kant kijk ik er naar uit, lekker rondlopen, rustig slapen, mensen ontmoeten en dingen bekijken. Aan de andere kant is er de tijdloosheid van zee, hier leef ik in het nu. Staat de wind goed, de zeilen, wat gebeurt er om ons heen. De dagen lijken op elkaar en hebben een eigen ritme. Ik kan daar erg van genieten en dat is weer voorbij als we aanleggen.
's Avonds is er een prachtige zonsondergang, in het westen is alles goud en oranje en om ons heen kleuren alle wolken roze, rood en paars. Het duurt zeker anderhalf uur voor de zon langzaam alle kleur weer naar zich toetrekt en meeneemt naar waar het nu dag is.

De laatste dagen mag alles op, dus lekkere borrelhapjes. Ik heb quiche gebakken met het laatste plakje spek, halloumi kaas en zongedroogde tomaatjes, erbij koolsalade.
De mascarpone en lange vingers moeten ook op, nog een keer Tiramisu toe ;-)

Middagpositie 21 september: 05º51' Noord 159º02' Oost. Koers 320º
Temperatuur binnen 33ºC zeewater 31,2 ºC Nog te gaan 72 zeemijl

Midden in de nacht wordt ik wakker van spetters, het regent, nee het giet! We zijn te laat om de paar raampjes die openstaan voor de ventilatie dicht te doen en hier en daar is het nat. Wat erger is, de wind is ook gelijk weg. Uit bed, strijken en verder op de motor. Na een paar uur gaat er een alarm af, het is oorverdovend. Wat is het? We hebben verschillende alarmen: bij de motor, gas, koolmonoxide, de bildge onder in het schip voor water. Warmte bij de motor? Nee. Water ergens, het alarm is van de pas geïnstalleerde automatische bildgepomp. Onder de keuken? Nee. Water onder de motor? Ja. Motor laag, is het de koelwater inlaat van de motor? Nee. De kraan in de badkamer doet het niet, dus de waterpomp uit. Ergens een koppeling los in het systeem? De bakboord tank is in ieder geval leeg nu en zonder waterdruk loopt er geen nieuw water in de boot. Morgenochtend verder kijken, maar het lijkt mee te vallen.
Pfft. Wat een manier om wakker te worden. Er is ook weer wind dus we hijsen gelijk de zeilen. We varen hoog aan de wind om onze koers te houden maar nu zijn er golven en de boot bokt. Toch nog maar wat slapen.

's Morgens op zoek naar het lek, Roel heeft het snel gevonden. Het binnenwerk van de kunststof kraan in de waterleiding tussen de waterpomp en de buitendouche is afgebroken?! We hebben een reserve liggen dus dat is het probleem niet en die zit er zo tussen, maar kennelijk is de kraan te licht voor de druk die erop staat. Op de lijst, zwaardere kranen. De rust keert weer, koffie.

Om 2 uur is de wind weer weg, motor aan. Prettige bijkomstigheid is dat de watermaker een paar uur de lege watertank kan vullen zonder de accu's te belasten. De Tanker Woo Bong uit Korea passeert achter ons langs, maar we zien hem alleen op het scherm. Een dikke bui gaat ook achterlangs, het is benauwd warm. Nog een half uurtje fietsen op de hometrainer, wat lezen en koken, we zijn er bijna! Het is onze elfde en laatste dag op zee, morgenochtend in alle vroegte komen we aan op Pohnpei.

Weinig kook inspiratie vandaag: pasta met champignon-ui saus en een beetje crème fraiche.

Wordt vervolgd....

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

dinsdag 19 september 2017

Oversteek Vanuatu - Micronesie - stralende dagen 18 & 19 september

Middagpositie 18 september: 01º13' Noord 160º57' Oost. Koers 330º
Temperatuur binnen 33ºC zeewater 31ºC Nog te gaan 371 zeemijl

Sinds gisterenavond zijn we terug op het noordelijk halfrond en het is alsof we weer thuis zijn:-) Het grappige is natuurlijk ook dat we opeens van de winter in de zomer beland zijn – niet dat er in het weer enig verschil zit – en dat dit onze kortste zomer ooit wordt: over 4 dagen begint de herfst.
De afgelopen 24 uur heerlijk gezeild met een beetje wind, gelukkig af en toe een wolk zodat het net niet te warm wordt en heel weinig golfslag. Wederom een luierdag dus! Wel weer een hoogtepunt, vandaag hadden we de zon recht boven ons. Dus vanaf vandaag staat de zon om 12 uur in de middag niet meer in het noorden, maar in het zuiden. Het heeft een paar maanden gekost in 2013 om aan het idee te wennen, we schatten nu in dat het in een paar weken moet lukken.

Het menu van vandaag: roerbak van wat laatste groentes met verse taugé, gerookte wahoo & curry madras kruiden met noodles

Middagpositie 19 september: 02º51' Noord 160º35' Oost. Koers 340º
Temperatuur binnen 33ºC zeewater 31,2ºC Nog te gaan 274 zeemijl

Al weer een stralende dag, de 3e op rij. Hoe zachtkens glijdt ons bootje...... Het is warm, dus zodra er schaduw op het voordek is verhuizen we naar voren. We lezen veel, puzzelen, kijken video's, klussen en koken. Het leven is zo slecht nog niet.....
We halen de bokshandschoenen erbij voor wat actie, daarna lekker met zee- en zoet water douchen. Eind van de dag zien we het vierde schip deze reis, een vrachtschip naar Auckland.

Tussen de middag hummus gemaakt van kikkererwten, beetje dukkah erop, lekker. De alfalfa kiemen willen niet erg, nog maar een dagje de tijd geven.
De pizza bezorgservice laat het afweten, dus zelf snelle pizzatjes gemaakt. Een wrap in de koekenpan, tomatensaus, olijven, ansjovis, pittige salami en het laatste stukje parmezanse kaas erop.

Wordt vervolgd....


zondag 17 september 2017

Oversteek Vanuatu - Micronesie - de evenaar 16 & 17 september

Middagpositie 16 september: 02º16' Zuid 162º03' Oost. Koers 340º
Temperatuur binnen 31ºC zeewater 30,9ºC Nog te gaan 592 zeemijl

Wel wind, geen wind, lange bui, korte bui, regenbui en hoosbui, zeil op, zeil neer, uiteindelijk eind van de middag géén wind en daar blijft het bij. Op de motor varen we met -hopelijk- het optimum van snelheid en dieselverbruik en duimen dat er nog wind komt de komende dag of dagen!
De zon hebben we vandaag niet gezien. Nu ook geen onweer meer en zover we kunnen zien geen nieuwe buien, het niets rondom de evenaar.
We hadden een drukke dag met dieren vandaag. Roel ziet een haaienvin, ik zie twee keer de adempuf van een walvis, maar daar blijft het jammer genoeg bij. Weer de tropic vogel (phaeton) met zijn lange witte staart (sorry geen paradijsvogel), verschillende pijlstormvogels, een klein stormvogeltje en een grote Booby. Helaas geen vis aan onze haak, maar wel op scherm een Japanse visser. In het echt zien we hem niet, te ver weg in deze waterige omstandigheden.

We eten een salade van gele rijst, gerookte vis, lente ui, paprika en zure room. Anouk is zo lief geweest om blikjes Johnnie de Boer kruiden voor me mee te nemen, in deze salade gebruik ik de zaatar, een beetje Johnnie doet wonderen op zee ;-) en wij kijken niet op een sterretje meer of minder.

Middagpositie 17 september: 00º35' Zuid 161º26' Oost. Koers 340º
Temperatuur binnen 32ºC zeewater 30,6ºC Nog te gaan 482 zeemijl

In de loop van de avond is er af en toe wind rondom een bui die langs trekt, zou het blijven? Ik wil Roel alleen uit bed halen als ik echt denk dat we kunnen zeilen. Maar pas als mijn wacht om 2 uur afgelopen is, hijsen we het grootzeil en genua,en ja we kunnen weer zeilen! Het is nu halverwege de middag en we zeilen nog steeds, dat is toch zo heerlijk. Er is bijna geen swell, een zonnetje, af en toe wolken en niet te warm onder onze schaduw buiskap met de ramen wagenwijd open. Een rustige dag en geen dringende klussen.
We nemen ons steeds voor om iets aan oefeningen te doen tijdens oversteken maar het is niet erg uitnodigend. Jeroen heeft nu een klein hometrainertje voor me meegenomen en dat vind ik wel leuk. Bijna iedere dag op zee fiets ik een half uur en het is zo lekker! Ik zie dan allerlei landschappen waar ik graag fiets aan mijn ogen voorbij glijden met bomen en Hollands water en een koele bries, muziekje op en na afloop een tevreden gevoel.


Vandaag is een bijzondere dag want we gaan de evenaar voor de tweede keer passeren. Ik heb vannacht even overleg gehad met Neptunus, maar hij heeft het druk met al die cruise schepen die heen en weer varen en hij heeft ons de eerste keer al gezien. Hij zal zijn assistente sturen, mevrouw Min, maar wel in kantooruren want hij heeft geen budget voor overuren. Dat komt ons niet slecht uit, misschien kan ze eind van de middag komen tijdens het happy hour? Dan krijgen Neptunus en zijn assistente een glaasje champagne voor de bijzondere gelegenheid en wij proosten mee. Akkoord! Dus we hebben net een fles koud gelegd in afwachting van de ceremonie.

Bij deze dag hoort feestelijk eten. Iedere boot heeft wel iets lekkers wat bewaard wordt voor zo'n gelegenheid en dan hoop je op goed weer om het klaar te kunnen maken. Vandaag werkt alles mee, het menu:
Lekkere hapjes bij de Champagne
Stamppotje van zoete aardappelen met zuurkool en gekonfijte eendenpootjes
Tiramisu met rum


Wordt vervolgd....


vrijdag 15 september 2017

Oversteek Vanuatu - Micronesie - onrustige dagen 14&15 september

Middagpositie 14 september: 06º04' Zuid 163º35' Oost. Koers 330º
Temperatuur binnen 32ºC zeewater 30,7ºC Nog te gaan 835 zeemijl

Vannacht hadden we een onrustige nacht. Afwisselend felle buien met wind, veel regen en onweer en daar tussen in vrijwel windstil waarin Tara alle kanten op gaat en de zeilen staan te klapperen. Het is imposant weer om naar te kijken. Iemand schreef ooit dat in deze zone op aarde het weer geboren wordt, en daar kan ik mij iets bij voorstellen. Het onweer zit hoog in de lucht en nu ook de grommende donder gehoord die daarbij hoort. Een enkele slag gaat maar naar beneden en dan knettert het. De wolken zijn inktzwart en de regen hoor je aan komen rollen vlak voor het bij de boot komt. Om 3 uur starten we de motor om uit de buien lijn te komen. Tenminste dat hopen we dan, want het is slecht te zien met zoveel bewolking in het pikdonker. Om 6 uur kunnen we weer hijsen en is het rustig geworden.
Overdag zijn er eigenlijk geen buien en kunnen we goed zeilen, dus toch nog 120 mijl gevaren dit etmaal. Verder is het overwegend zonnig en benauwd warm. Het weer nodigt niet uit tot grootste dingen anders dan een zeewater douche op het voordek, wat lezen en proberen de gemiste slaap in te halen.

Vanavond eten we pasta met blauwschimmel kaassaus (vond nog een stukje in de koelkast ;-) gebakken shi takes en geroosterde walnoten. Erbij aubergine beignets á la Fiji.


Middagpositie 15 september: 03º57' Zuid 163º03' Oost. Koers 340º
Temperatuur binnen 31ºC zeewater 30,9ºC Nog te gaan 713 zeemijl

5 etmalen op zee en al bijna op de helft van de oversteek. De nacht was redelijk rustig en zelfs een sterrenhemel om ons te verbazen hoeveel sterren er zijn. De maan is nog maar een sikkeltje en komt zo laat op dat het grootste deel van de nacht donker is, op de sterren na. Weinig squalls, in de verte af en toe een bliksem flits. Even denken we dat we er al voorbij zijn, maar dat was té vroeg. Om half acht vanmorgen begint het te stormen en te regenen! Dit is geen bui en vier uur lang wordt de boot bedolven onder regenwater en wind. We draaien al snel de kotter weg en dan doen Tara en Saar het weer geweldig samen terwijl wij binnen het eind van dit geweld afwachten. Door de wind bouwt de golf op en we stuiteren en stuiven door het water. We denken dat dit de South Pacific Convergence Zone zal zijn, een steeds wisselend drukgebied met veel wind, regen en onweer tussen de tropische zone rondom de evenaar en de systemen die ten zuiden van ons passeren. Volgens het wekelijkse weerbericht uit Nieuw Zeeland van weergoeroe Bob McDavitt is de zone deze week tamelijk smal, dat hopen wij met hem!

Toch lukt het om een mooi broodje te bakken, de keuken heeft nooit vakantie, maar een cake is teveel gevraagd. Rond het middaguur nemen de buiigheid en de wind af, de golf staat nog door. Als de wind bijna wegvalt en we liggen te tollen in het water gaat de motor twee uur aan tot de wind zich heeft hervonden. We zijn alletwee een beetje brak van de onrust en de onderbroken slaap van de afgelopen dagen. De rest van de dag blijft grijs, alleen de temperatuur staat op zonnig en we tikken de mijlen rustig weg.

Het diner is simpel vanavond: kidneybonen chili con salami met nachochips en zure room.

Wordt vervolgd....



woensdag 13 september 2017

Oversteek Vanuatu - Micronesie - het begin 10, 11, 12 & 13 september

Vanuatu Banks Islands – Micronesië Pohnpei

Vertrek Urepararepa 10 september 16.00 1340 zeemijl te gaan (2400 kilometer)

De weerberichten laten dagenlang een 10 tot 15 knopen wind uit het zuidoosten zien. Wat een heerlijk begin van onze oversteek. Met 1340 mijl de langste van dit jaar en we denken er tussen de 10 en 14 dagen over te doen. Die variatie zit hem vooral in het gebied rond de evenaar waar we doorheen gaan en er enige tijd weinig wind kan zijn.
Het water is glad, uitzonderlijk voor de oceaan en we zeilen alsof we op de Grevelingen varen. Wind schuin van achteren, vanaf 9 uur 's avonds een bijna halfvolle maan, een prachtige nacht. In de verte zit er hier en daar onweer, maar het blijft daar.

Ik krijg steeds de vraag "wat eet je nu onderweg als je geen diepvries hebt" dus deze oversteek een rubriekje over eten.
's morgens yoghurt (maken we zelf van Easy Yo pakjes) met muesli en vers fruit zolang dat er is. Bananen, passievrucht, papaja met limoen. Pompelmoes kan je echt weken bewaren en daar hebben we een voorraadje van.
Tussen de middag zelfgebakken brood met kaas/paté/salami/pindakaas of wraps met tonijn of eiersalade of pannenkoeken. Salade zolang dat er is. Eerst groene sla, dan tomaatjes en daarna koolsalade. Witte kool en wortel blijft heel lang goed in de koelkast en is lekker compact.
Als we brood bakken (om de drie /vier dagen) maak ik meestal ook een cake, kruidkoek, speculaas of iets dergelijks. Gaat in één moeite door in de oven. Als de eieren op zijn kan je dat vervangen door een beetje melk en bakpoeder, boter kan je vervangen door olie en zo zijn er foefjes waarmee je lang iets kunt maken.
Iedere dag om 5 uur is er happy hour, dan wel geen alcohol maar even zitten en iets lekkers als afsluiting van de dag. Nootje, olijfje, kroepoek, chips, artisjokken hartjes, afhankelijk van het weer meer of minder uitgebreid.
Avondeten, daar is creativiteit voor nodig op langere oversteken. Ik maak altijd een paar maaltijden vooraf klaar voor de eerste dagen als ik nog niet zo aan koken moet denken. Ook als er zwaar weer aankomt maak ik van te voren eten klaar wat we alleen maar hoeven op te warmen: nasi, pasta salade, rode saus etc.

Deze avond hebben we nasi met ei en augurkjes.

Middagpositie 11 september: 12º00' Zuid 166º31' Oost. Koers 330º
Temperatuur binnen 32ºC zeewater 29,7ºC

Een prachtige rustige zeildag, soms merk je niet eens dat de boot vaart en toch gaan we 5+ mijl per uur, uitzonderlijk! Er komt een stormvogeltje langs en later een Booby / Jan van Gent. De SSB wil niet zenden of ontvangen en we zijn een groot deel van de dag bezig om het probleem op te sporen. Alle aansluitingen van de antenne openmaken, schoon en weer inpakken. Pff de zender doet het weer, maar de microfoon hebben we nog niet aan de praat. Jammer want ik had me zo verheugd op onze dagelijks bel halfuurtje met de Shangri La. De microfoon is eerder stuk geweest en gerepareerd in Nieuw Zeeland, maar het heeft niet zo lang geholpen jammer genoeg. Op de vervang/reparatie lijst dus!
Het is echt warm en een zeedouche aan het eind van de dag is dan ook heerlijk!
Avondeten:
Pasta salade met kappertjes, lente-ui, paprika en piri piri tonijn

Middagpositie 12 september: 10º06,5' Zuid 165º25,1' Oost. Koers 330º

Voorbij Santa Cruz eiland Ndendo en de laatste vulkaan gevaren. Nog 1101 mijl open water tussen ons en Pohnpei. Het weer is nog steeds rustig maar de golfslag is aan het toenemen en we hebben ook golven uit twee verschillende richtingen, Tara is een beetje bokkig en er lijkt toch meer wind te komen aan de golven te zien. Het nachtlichtje in het kompas heeft het vannacht begeven, gelukkig is er een reserve aan boord en we zijn weer even bezig met uit en weer inbouwen van het kompas.
In de loop van de middag draaien we een eerste reef in de genua.

Avondeten: nasi met gebakken banaan en biefstukreepjes (de laatste) met sojasaus en sesamzaadjes.

Middagpositie 13 september: 07º53' Zuid 164º14' Oost. Koers 330º
Temperatuur binnen 32ºC zeewater 29,9ºC Nog te gaan 951 zeemijl

Aan het begin van de avond trekt de wind verder aan, Reven of niet? Misschien niet nodig en we varen lekker rond de 6,5 knoop. Oké, de genua wegrollen en alleen op het grootzeil dan maar. Er zijn wolken om ons heen en de natuur geeft in het donker een prachtige lichtshow met bliksem, gelukkig zo ver weg dat de geluidsshow en gevaar achterwege blijven. Om de wolken trekt de wind flink aan, maar Sara kan nog steeds goed sturen. Op de radar zie ik een bui aankomen, maar ik denk dat het mee zal vallen. Niet dus en een half uur later zie ik een zwarte muur op ons afkomen. Verdorie ik kan nu niet snel iets reven, dus Roel uit bed om het grootzeil te helpen reven. De bui valt gelukkig toch mee en Sara stuurt de boot met de wind mee door de bui. Snel een reef in het grootzeil en de kotter bij. Nu kunnen we weer makkelijk zeil wegnemen, waarom waren we dat even vergeten?
Roel neemt gelijk de wacht over en ziet later een lichtje, het eerste in drie dagen. Het blijkt een visser te zijn met twee kleine bootjes (?) erbij die longline bouy a&b heten, ze hebben alle drie een AIS signaal en liggen nu nog vlak bij elkaar. Ik vraag me af wat voor vistuig daar aan zal hangen? Dat was de opwinding van vandaag, we zeilen heerlijk verder. Vanmiddag vloog er een paradijsvogel met een lange witte staart over de boot en bleef even bij ons. Dat is echt lang geleden dat we die gezien hebben, Juan Fernandez eilanden naar Paaseiland denk ik. We vragen ons af waar de vogel thuishoort, we zijn dagen verwijderd van land. Ook 'onze' Booby komt even kijken of we er nog zijn. Het is bewolkt en een beetje drukkend, net nog een squall (bui) met plensregen en wind, echt tropen weer. We lezen wat, Roel kijkt een aflevering van zijn serie en zo glijdt de tijd voorbij.

Het diner: gerookte wahoo vis, Indiase curry saus met roergebaken eiland kool, lente ui en rijst. Luxe met vis & verse groente, lang leve Shangri La en de bewoners van Lorup Baai.

Wordt vervolgd....


Banks Islands 29 augustus - 9 september

Vanuatu bevalt ons zo goed dat we er maar moeilijk afscheid kunnen nemen. Ieder eiland is verschillend en de mensen zijn zo ontzettend aardig. Een bezoek aan de Solomon eilanden hebben we al geschrapt om hier langer te kunnen blijven. Toch begint de tijd te dringen, want we hebben nog heel wat zeemijlen voor de boeg voor we in Japan zijn.
Luganville is de laatste plaats waar iets te krijgen is tot we - bijna een maand verder - in Pohnpei aankomen. We kennen de weg inmiddels en zijn er niet veel tijd mee kwijt.
Diesel, benzine, customs, beetje supermarkt en zoveel vers als we denken in de koelkast of de netten goed te kunnen houden. Iedere keer vind ik weer iets anders op de markt: een paar passievruchten, pompoen, pompelmoes, verse kool en zelfs een paar ananassen. De kleine genoegens van een onberekenbaar aanbod.

Het wordt creatief koken! Maar zelfs dan weet je het nooit van te voren. Op weg naar de Banks eilanden ankeren we in Champagne Bay en een visser komt ons twee kreeftjes aanbieden, mmmm. De volgende visser komt een kleine tonijn brengen die hij graag wil ruilen voor een koeientouw. Zo zitten we die avond aan de sashimi en kreeft, glaasje witte wijn, het leven is goed. Helaas delen we Champagne Beach de volgende dag met een groot cruiseschip en onophoudelijke regen, dat haalt de romantiek er wel een beetje vanaf. Onze vispogingen zijn nog steeds niet succesvol, maar de Shangri La, die met ons opzeilt, haalt een prachtige wahoo binnen. Ook zij hebben geen vriezer en we krijgen voor twee dagen vis én twee pakketjes gerookte wahoo voor onderweg!

We ankeren bij Tolau op het eiland Gaua, een dorpje wat alleen over water bereikbaar is. Als ze ons zien komen gaan er gelijk kano's met outrigger het water in om ons te verwelkomen en een goede ankerplek te wijzen. De hele middag komen er kano's langs, om gewoon even te praten, te vragen of we wat nodig hebben en of we wat te ruilen hebben.
Aan land maken we kennis met Chief John, zijn vrouw Susan en hun schare kleinkinderen. Chief John is de Kastom Chief van het eiland, hij houdt de tradities levend. Overmorgen doen ze een klein festival als oefening en omdat de kinderen van de middelbare school nu vakantie hebben. Er liggen 4 boten in de baai en we besluiten allemaal te blijven. Een dagje 'vrij' tussendoor. Ik maak de onderkant van de boot weer schoon van aangroei, er zijn toch weer pokken en kleine eendenmosseltjes bijgekomen. Roel probeert intussen de motorboot van het dorp te repareren waar enkele lekjes in zitten, maar eigenlijk zou er een hele nieuwe laag epoxy op moeten. Hij is ook al dagen bezig om de data verbinding van de PC met de satelliettelefoon voor elkaar te krijgen. We zijn er niet helemaal zeker van dat de SSB radio ontvangst heeft op weg naar Japan en weerberichten zijn erg belangrijk. Het lijkt te lukken!

De middag met het festival is veel oorspronkelijker en afwisselender dan we ons voorgesteld hadden en erg leuk. Er doen tientallen volwassenen, tieners en kinderen mee. Dans, zowel door de mannen als de vrouwen, een clan dispuut wordt nagespeeld inclusief de rol van Chief die de zaak beslecht - met een varken natuurlijk – maar deze mag nog even blijven leven omdat het niet voor het echie is. De vrouwen maken laplap van zoete aardappel, een soort koek die onder hete stenen gebakken wordt in bananenblad. En verse kokosroom: eerst de kokos uit de noot raspen, met een beetje water de melk eruit kneden, filteren door een bosje hibiscus blaadjes terug in een kokosnoot, hete steen erbij, dekseltje erop en "even" later heb je kokosroom en dat dan 25 keer. Ze maken palmblad dakpanelen, iedereen in de groep heeft hierin een taak en ze worden op het dak vastgemaakt door de jonge mannen. Er is zwarte magie. Het begint onschuldig met kokosmelk die in ranja verandert, maar daarna wordt voor onze ogen een vleermuis aan stukken gescheurd en teruggestopt in de palmbladmand om er later weer uit te vliegen. De kinderen van de Franse boot staan met hun neus vooraan, de ogen opengesperd van ongeloof, maar het gaat zo snel dat ze denken dat de vleermuis echt weer leeft en een zucht van opluchting slaken. Vers fruit en groene kokosnoot om te drinken met een bladnerf rietje.
Als afsluiting maken de vrouwen watermuziek, ooit ontstaan op dit eiland volgens de Chief. Ze staan in een kring in ondiep zeewater en slaan, klappen en klotsen het water in een perfect gelijk ritme. Heel bijzonder, zowel om te zien als het geluid wat het geeft.
Dan volgt de kava ceremonie en krijgen we te eten van de laplap en andere lekkere hapjes. Het is een heerlijke middag!
De volgende dag stroomt het van de regen, twee zeilboten brengen een aantal dorpsbewoners, een varken en manden met groente en yams naar het noorden van het eiland voor een feest. Iedereen blij. Wij zijn de derde boot die de laatkomers mee moet nemen, maar bij gebrek aan belangstelling varen we gelijk door naar Sola op Vanua Lava.

Na Tolau is Sola een dooie boel en de customs official blijkt naar Luganville en komt pas maandag terug! Het is nu woensdagavond, dat is een flinke tegenvaller. Vanua Lava eiland is hoog en met een paar tussenpozen hoost het dagen van de regen, dus ook een langere wandeling zit er niet in. We eten met de Shangri La en Donazita bemanning, met zijn zessen varen we straks naar Micronesië. Zij kennen elkaar al langer en het duurde even voor we aansluiting hebben, maar het groeit. Met wat duw en trekwerk van Patricia van Donazita kunnen we toch op zaterdag uitklaren en we verlaten Sola zonder hartzeer.

Gelukkig is dit niet onze laatste stop in Vanuatu, een beetje illegaal ankeren we die avond in Lorup Baai van het eilandje Urepararepa. Het is al donker als we aankomen en behoedzaam manoeuvreren we de boot op de digitale kaarten naar binnen. De dorpsbewoners zien ons komen en gelijk komt er een boomkajak naar ons toe om een goede ankerplaats te wijzen en zo ook voor de Shangri La die even later binnen komt. Ik praat in het donker een tijd met Frederic terwijl Roel eten maakt en verbaas me weer over de ontspannen manier waarop de mensen hier leven en met ons omgaan.

De volgende morgen zien we pas waar we terecht gekomen zijn. De wanden van een oude vulkaankrater rijzen vrijwel steil naar boven, alleen aan de noordoost kant is de kraterwand ingestort en daardoor zijn we naar binnen gevaren. De kraterwanden zijn bebost met af en toe een zwarte steenrichel ertussendoor. Het is prachtig in het vroege ochtendlicht. Het is zondag, er hangt een verstilde sfeer en de kerkdienst van 6.30 is aan ons voorbij gegaan. De dorpsbewoners gaan naar hun tuin met de boomkajak of vissen om ons heen op kleine visjes. De boomkajak komt uit de Solomon eilanden en is wat dieper dan de gebruikelijke kano hier en heeft geen outrigger, ze zijn er zeer behendig in. Als we het dorpje ingaan worden we opgewacht door Frederic, hij neemt ons mee naar zijn zus, die is getrouwd met de zoon van de Chief, die het dorp uit is en zij zal ons namens de Chief welkom heten. Het is echt een klein ritueel, wij op een bankje, de zus heeft bloemen van plantenblad gemaakt, heet ons welkom, dat ze blij zijn met onze komst en dat we mogen lopen en zwemmen waar we willen en dan hangt ze ons de krans om. Het is ontroerend.
We vragen of ze fruit en groente hebben, maar de cycloon Donna (die ons in mei Nieuw Zeeland hield) is over de Banks eilanden gekomen en de vruchtbomen en veel van wat er in de tuinen stond is verwoest. Pas volgend jaar is er weer volop fruit. Wel is er eilandkool en lente ui. Ook goed. Rosemary heeft toch wat fruit voor ons, ik voel me bezwaard maar ze begrijpt goed dat wij weken op zee zijn en zij kunnen toch nog wel wat oogsten. We ruilen dingen waar ze behoefte aan hebben, een lokaas voor grotere vissen en visdraad (ik hoop dat zij meer geluk hebben of weten wat ze moeten doen), weer touw voor een koe, kleine vishaakjes en fijn draad voor de reef vissen en kaarsen voor de kerk. Rosemary geef ik een tasje met schoolspulletjes voor de kinderen en een kleine rugbybal. We krijgen nog twee eitjes en 2 pompelmoezen toegestopt voor we weggaan. Wie zou er ooit nog naar Albert Heijn willen?

Het dorp is eenvoudig, maar schoon en er staan overal bloemen. Er wonen zo'n 100 mensen. De volwassenen mannen zitten te praten, de kinderen spelen naar hartenlust met alles wat ze tegen komen in en om het water, de vrouwen vlechten wat en de sfeer is heel rustig. In principe leven ze van wat er om hen heen is, vuilnis is er niet. Om de zoveel maanden komt er een schip met wat basale bevoorrading en verder zijn ze aangewezen op Sola, waar niet veel meer te krijgen is. De telefoon doet het niet tenzij je naar boven loopt en de radio verbinding is kapot, ze missen wel het contact met familieleden elders. Zeilboten zijn een welkome onderbreking en hebben vaak spullen waar ze anders niet aan kunnen komen. Ik zou me zo voor kunnen stellen dat we een heel seizoen in Vanuatu rondvaren en deze dorpjes opzoeken en samen leven en dingen maken. Nu blijven we toch passanten, al geven zij ons het gevoel dat we er altijd al geweest zijn.

Met een warm gevoel varen we eind van de middag uit. We zijn 6 fantastische weken in Vanuatu geweest, maar de wind is goed en de klok van de weerspartonen tikt door. Het is goed zo.

Foto's en filmpjes van festival volgen als we weer internet hebben.....

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

maandag 11 september 2017

Ambrym Vanuatu 20-29 augustus

De tocht naar Ambryn duurt langer dan het daglicht, maar we ankeren op een langzaam oplopend zwart zandstrand en het weer is kalm, dus dat durven we wel aan. Als we dichterbij Ambryn komen zien we in het donker de uitstoot van de vulkanen Benbow en Marum diep oranje rood oplichten tegen de wolken die er boven hangen. Het is een indrukwekkend en onwerkelijk schouwspel. Het kost geen enkele moeite om je voor te stellen dat de vroegere bewoners hier magische krachten aan toekenden. De eilandbewoners van Ambryn waren dan ook bedreven in zwarte magie en gevreesd in de archipel. Op een bewegende boot is het jammer genoeg onmogelijk er foto's van de maken.
We ankeren tussen de plaatsjes Ranon en Ranvetlam. Het laatste dorp is de kastom eigenaar van de de vulkanen en aan hen betaal je toegang om er te mogen lopen. Er ligt al een Franse boot die de volgende ochtend een twee daagse tocht gaat maken en wij kunnen mee. Dat klinkt goed! Maar het weer verandert snel rond de eilanden en die nacht zijn er harde windstoten en in de morgen hangen er grote regenbuien op de hoge delen van het eiland, de wandeling gaat dus niet door. We doen klussen en bezoeken de dorpjes. Iedereen wil iets ruilen voor dingen die we aan boord hebben. Annemie, een meisje van een jaar op 16 zou graag lippenstift willen en een shirt in ruil voor citroenen. Ik doe er ook nog een knalblauw nagellakje bij en ze is helemaal in de wolken.
Ze vraagt of ze aan boord mag komen, maar ze zorgt ook voor het jongere zusjes en heeft nog een aantal andere kinderen bij zich. Ik neem ze allemaal mee en ze vinden het heel interessant, maar ze zijn ook erg verlegen. Annerie wil graag lerares worden, we hopen dat dat gaat lukken Het is hier veel minder vanzelfsprekend om zulke ambities ook te verwezenlijken dan in Nederland.

Het weer blijft onbestendig en de vulkaan onbereikbaar. We verkassen naar Nobul van waaruit we kunnen lopen naar Olal voor het "Back to my roots festival". Twee dagen kastom dansen, lokaal eten en demonstraties. Wat we precies moeten verwachten weten we niet, dat het geen Pinkpop is snappen we wel, maar dat we er met 13 gasten zijn en een veelvoud aan dorpsbewoners is toch een verrassing. De open plaats in het bos is mooi versierd met bloeiende bloemen en repen palmblad zijn om de boomstammen gewikkeld.
We worden opgehaald door een groep mannen met Chief Nobert en Chief Seku die ons welkom heten. Allen traditioneel gekleed in peniskoker met brede heupband en aan de achterkant gekleurde boombladeren. In de verte klinkt al de tamtam, een uitgeholde boomstam met een trommelstok die een verdragend geluid maakt en de basis is van alle dansen. We maken een grade ceremonie mee. Ik denk even dat het een toneelstuk is, maar dit is echt. Er worden dansen opgevoerd en de mannen die een stapje hoger willen op de ladder naar het chiefdom, hebben zich al tijden voorbereid. Daarbij horen allerlei giften van varkens en geld om de geheime informatie te krijgen van hen hoger in rang, bijvoorbeeld hoe de maskers te maken, de rituele kleding en de ceremonies. Onderdeel vandaag is dat de mannen op een stellage klimmen en bekogeld worden door kokosnoten. Naast me staat de vrouw van een van de mannen en ze is maar wat opgelucht als hij er zonder hersenschudding weer af kan klimmen.
Hij heeft zijn moed getoond. Dan komt het rituele varken en wordt ter plekke met een speciale houten varkenshamer het hiernamaals in getimmerd door de 5 mannen die een grade doen. Voor ons westerse watjes is het een schokkend gezicht, maar de dorpsbewoners zijn erg tevreden. De mannen blijven nu enige dagen/weken in afzondering en komen dan met veel ceremonie en ongetwijfeld een groot feest met nog meer varkens terug in het dorp. Varkens spelen een grote rol in de kastom van Vanuatu, ze zijn waardevoller dan wat dan ook. Een speciale plek nemen de slagtanden in. Van een varken wordt de bovenhoektand verwijderd, de onderste groeit nu in een cirkel, en als je veel geluk en zorg hebt en het varken oud genoeg wordt in een dubbele spiraal. Dat laatste is zeer zeldzaam. Een enkele krul duurt al tussen de 6 en 8 jaar, dus het is een kwestie van investeren. Een teken van zeer veel kracht. De chiefs en sommige dansers hebben meerdere ronde slagtanden om hun nek of polsen. Iedere tand heeft een eigen betekenis waaraan de bewoner kunnen zien hoe belangrijk je bent.

We zien verschillende dansen en de Chief legt tussendoor uit waar het over gaat. We eten van bananenblad en drinken kokosnoot. Er zijn vier vrouwen in grasrok uit een naburig Frans dorp, maar zij dansen alleen aan de rand van de open plaats. Ik mis een beetje de vrouwen dans, maar krijg niet duidelijk waarom er niet meer vrouwen dansen. Ook bij de mannendansers zijn er geen jongeren. In de loop van de dag komen er wel steeds meer mensen uit de naburige dorpen kijken en de jongens nemen de dansen op met hun mobiele telefoon, net zoals wij. De tijden veranderen.

Er zijn nog zeker 10 boten bijgekomen op de ankerplaats, het blijkt dat op de website van het festival andere data genoemd zijn. De zeilers zijn teleurgesteld, maar de chiefs lossen het op. De derde dag doen ze gewoon nog een keer de dansen van vandaag, maar dan zonder de grade ceremonie. Het is voor ons tekenend van hoe de dingen hier gaan. De informatie is niet altijd correct, zeker aanduidingen in tijd, maar het wordt eigenlijk altijd opgelost met een souplesse die ons weer ongewoon aandoet.
De tweede dag is de rom dans, met mannen in enorme kostuums van bananenbladeren en bijzondere punt maskers. De rom dans houdt verband met de rituelen rondom de yam (maniok) oogst en het nieuwe plant seizoen. Als er straks geplant wordt zullen de kostuums en maskers begraven worden om te vergaan en volgend jaar worden dan weer nieuwe gemaakt. Het is een prachtig gezicht om de dans te zien, compleet met een "duivel" die zijn eigen pad danst maar n
niet binnen gelaten wordt in de cirkel.

Tussen de dansen door vlechten de vrouwen waaiers en maken ze palmbladpanelen zoals ze die maken voor de zijkanten van de huizen. Ik raak aan de praat met Jacqueline, en we komen tot de conclusie dat onze namen bijna hetzelfde zijn en dat er veel meer overeenkomsten zijn dan verschillen. Het hebben van een gezin, zorg voor de kinderen, eten, huis. We hebben plezier in het gevoel van verbinding, "je bent mijn vriendin" zegt Jacqueline. Dan zou ik dus weer dagen willen blijven om haar beter te leren kennen, maar de reis gaat verder.

Samen met Janey en Alan van de Pacific Star gaan we toch de vulkaan Mount Marum bewandelen. We hopen op helder weer boven, maar tot nu toe hebben we nog niemand gesproken die ook daadwerkelijk in de kookpot heeft kunnen kijken. John Willy heeft vervoer en gids Jonas geregeld. Jonas is nog minder spraakzaam dan Lazarius op Santo, maar hij weet de weg. Met een truck gaan we het eerste stuk omhoog tot het begin van het trail. Mount Marum is ruim 1000 meter hoog en het is een pittige wandeling. Eerst door regenwoud over een smal paadje, dan over de asvlakte met hier en daar nog bomen maar hoe hoger we komen hoe onherbergzamer het wordt. We klauteren over stenen in een bijna droge rivier tot we bij de kegel komen. Daar lopen we over een smalle paadjes met aan beide kanten steil aflopende hellingen van zwarte lava. De wolken hebben ons ook gevonden, mist wordt druilerige regen en op de top waait het behoorlijk en regent het navenant. De krater is helemaal gevuld met waterdamp en van de lava is niets te zien. Wij kunnen onszelf bijschrijven op het lijstje "geen lava gezien", maar de tocht hadden we niet willen missen!
Op de terugweg merken we dat John Willy geen vervoer terug geregeld heeft, al was dat wel de afspraak en voor betaald, dus we lopen noodgedwongen het hele eind terug naar de boot en komen daar net voor donker aan. Na 9,5 uur lopen zijn we alle vier versleten, maar erg tevreden dat we het gedaan hebben!

Voor zeilers na ons: John Willy zouden we overslaan, vanuit Ranvetlam is een gids en vervoer goed te regelen en dan heb je de afspraken zelf in de hand. Wij voelden ons behoorlijk beetgenomen en het had geen enkele meerwaarde.